ฉันเกิดในครอบครัวที่ไม่ได้ร่ำรวยอะไร แต่ฉันรู้สึกดีใจทุกครั้งที่ได้กลับบ้าน เพราะฉันจะได้เจอกับคนที่ฉันรักมากที่สุดในชีวิต ก็คือ พ่อและแม่ พ่อของฉันไม่ใช่คนดัง ไม่ใช่คนที่ร่ำรวยอะไร แต่พ่อสามารถทำได้ทุกอย่างที่ฉันต้องการ แม้ในบางครั้งฉันอาจจะไม่พอใจในสิ่งที่ท่านทำ แต่ฉันก็เข้าใจว่าที่ท่านทำเพราะท่านไม่อยากให้ฉันอายคนอื่น บางสิ่งที่พ่อหามาให้มันอาจจะไม่ได้ดีที่สุด แต่พ่อก็พยายามหามาให้ ฉันยอมรับว่าในบางครั้งที่ท่านบ่น ที่ท่านว่า คอยตักเตือนนู้นนี่นั่น ฉันรู้สึกรำคาญมาก แต่ฉันเข้าใจว่าการที่ท่านคอยว่า คอยตักเตือน เป็นเพราะท่านเป็นห่วง เพราะฉะนั้นฉันเลยไม่เคยบ่นสักคำว่ารำคาญ เพราะจะทำให้ท่านเสียความรู้สึก น้อยใจ พ่อเป็นคนที่รักเรามากที่สุด เมื่อฉันรู้สึกน้อยใจ ผิดหวัง พ่อพร้อมจะรับฟังและที่เป็นพักพิงให้ฉันได้เสมอ เพราะท่านคือคนที่รักเรามากที่สุด ดังนั้นควรทำดีกับท่านตั้งแต่วันนี้ ตอบแทนบุญคุณท่านที่ให้กำเนิดเรา คอยเลี้ยงดูตั้งแต่เรายังเด็ก ตั้งแรกวันแรกที่เราเกิดมา จนวันนี้ 16 ปีแล้ว ท่านคอยใส่ใจเรา หาทุกสิ่งที่เราต้องการมาให้ ฉันอยากขอบคุณท่านมากจริงๆ สำหรับทุกสิ่งที่ท่านพยายามหาให้ฉัน ฉันอยากบอกพ่อว่า "หนูรักพ่อนะคะ"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น